Ik heb al even een kijkje genomen in het Stedelijk Museum Amsterdam
Voor het eerst in hun geschiedenis bundelen het Van Gogh Museum en het Stedelijk Museum Amsterdam hun krachten voor één grote tentoonstelling over een van de belangrijkste kunstenaars van onze tijd: Anselm Kiefer.
‘Sag mir wo
die Blumen sind’
De titel van de tentoonstelling, Sag mir wo die Blumen sind, verwijst naar het gelijknamige anti-oorlogslied van de Amerikaanse folkzanger en activist Pete Seeger. Later kreeg dit lied veel bekendheid in een Duitse, Engelse en Franse vertaling door Marlene Dietrich. De titel verwijst ook naar een nieuw, groots ruimtelijk werk van Anselm Kiefer dat in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien zal zijn, en aan de Zonnebloemen van Vincent van Gogh.
In 2009 verzocht het Rijksmuseum Kiefer een kunstwerk te maken, geïnspireerd op ‘De Nachtwacht’. Maar toen het werk in 2011 gereed kwam, leek het opmerklijk genoeg meer te zijn geïnspireerd door Vincent van Gogh dan door Rembrandt.
Kiefer gebruikt
in zijn werk naast verf ook materialen als stro, zand, glas, as, beton, roestig
ijzer, klei, haar en lood. Zijn werk zit vol verwijzingen naar historische
gebeurtenissen en figuren, filosofie, en wetenschapelijke theorieën. Oorlog,vernietiging,
verval en destructie zijn belangrijke thema’s in zijn werken.
Vanaf 7
maart t/m 9 juni
Anselm Kiefer: De Materie van Herinnering
Anselm Kiefer’s werk is geen schilderkunst in de traditionele zin, maar een fysieke ervaring, een gelaagde dialoog tussen verleden en heden, chaos en schoonheid. Zijn kunst is niet slechts een visuele representatie, maar een landschap van materie—verweerd, gebroken en opnieuw gevormd.
De tentoonstelling Sag mir, wo die Blumen sind is een ontmoeting tussen historie en natuur, tussen verval en wedergeboorte. Het is een ruimte waarin de ruwe materialen van het bestaan—lood, as, stro, glas—samensmelten met de vergankelijkheid van herinneringen. Elk werk functioneert als een archeologische vondst, een tastbare echo van menselijke verhalen, filosofische gedachten en historische verschuivingen.
De verwijzing naar Vincent van Gogh in Kiefers oeuvre is geen toeval. Net als Van Gogh zoekt hij naar de essentie van expressie, naar de ziel van het materiaal. Waar Van Gogh kleur en licht gebruikte om emotie over te brengen, voegt Kiefer zwaarte en textuur toe om de diepte van tijd en geschiedenis te vangen.
Deze
tentoonstelling is geen verzameling kunstwerken, maar een mentale en fysieke
reis. Het is een ervaring waarin de toeschouwer zich bevindt tussen het broze
en het monumentale, tussen de vraag en het antwoord, tussen vernietiging en de
onvermijdelijke drang tot schepping. In deze gelaagde wereld van Kiefer wordt
kunst geen object, maar een ontmoeting—een moment waarin we onszelf herkennen
in de stof van het verleden en de belofte van wat komen gaat.
Ria Groenhof
